Przed współczesną szkołą stawia się wiele zadań: zarówno dydaktycznych, jak i wychowawczych. Szkoła ma przygotować do refleksyjnego i twórczego myślenia. A kształtować postawy innowacyjne, aktywne, przekazywać wartości humanistyczne, za sprawą których człowiek ma być wartością naczelną, twórczo przekształcać zastaną rzeczywistość i kreować nowa, lepszą.

Cofanie się do przeszłości szkoły ma na celu przedstawienie kolejnych etapów jej rozwoju, aby mogła zaistnieć w dzisiejszym kształcie.

 HISTORIA SZKOŁY, JEJ ORGANIZACJA

W ślad za odrodzeniem się II Rzeczypospolitej, na początku lat dwudziestych poprzedniego stulecia rozpoczęto budowę szkoły w Taczowskiej Woli. W drewnianym, okazałym jak na ówczesne czasy budynku, mieściły się cztery sale lekcyjne i mieszkania dla nauczycieli.

Naukę w czterooddziałowej szkole rozpoczęto w ok. 1923 r. W roku szkolnym 1927/28 zapisanych do niej było 94 uczniów z okolicznych wiosek: Taczowa, Taczowskiej Woli, Kozinek i Nieczatowa. Pierwszymi nauczycielami byli Franciszka i Kazimierz Kluz. Pan K. Kluz pełnił jednocześnie funkcję kierownika szkoły. Uczono następujących przedmiotów: j. polski, rachunki z geometrią, przyroda, geografia, historia, rysunki, roboty, śpiew oraz gry i gimnastyka.

       Przez kolejne dziesięć lat nic nie zmieniło się w organizacji szkoły. Dopiero w 1937 r. po wyjeździe małżonki kierownika zatrudniono nową nauczycielkę J.Kopaczównę. W okresie II wojny światowej nauka była kontynuowana. Po śmierci K. Kluza w 1940 r. nowym kierownikiem szkoły został Teofil Olczyk, nowym nauczycielem St. Jakubowski. Obydwaj zamieszkiwali budynek szkoły.

Po II wojnie światowej pełna nazwa szkoły brzmiała: Publiczna Szkoła Podstawowa w Taczowskiej Woli. Kolejnym kierownikiem szkoły zastał mianowany H. Borkiewicz. Pojawiali się nowi nauczyciele: Anastazja Borczuch, Helena Mroczek, Maria Wach. W późniejszych latach: Maria Szwed, Jan Nowocień, Barbara Sułecka. Od 1955 r. kierownikiem szkoły był Henryk Wach. Zmiany w organizacji dotyczyły zwiększenia liczby oddziałów. Utworzono siedmioletnią szkołę powszechną. Już wtedy budynek wymagał kapitalnego remontu. Jednak ani ówczesne władze gminne, ani radomskie władze oświatowe nie miały na ten cel środków finansowych.

Rok 1963/64 był ważny dla oświaty w Polsce. Szkolnictwo przechodziło na system ośmioklasowy. W klasach I – V wprowadzono nowe programy nauczania. Klasy VI - VIII realizowały nadal program szkoły siedmioletniej. Liczba uczniów w szkole zaczęła wzrastać. W roku szkolnym 1964/65 zanotowano 128 uczniów. Nauka odbywała się na dwie zmiany. Klasy młodsze uczyły się po południu. Warunki nauki i prac były ciężkie. Drobnymi remontami budynku zajmowali się rodzice uczniów. Nadzieja na poprawę warunków nauczania pojawiła się wraz z programem rządowym ” Tysiąc szkół na tysiąclecie”. Jednak zamiast nowej szkoły w późniejszych latach uczniowie klas IV – VIII kontynuowali naukę w wynajętym budynku Remizy Strażackiej, odległym o 2 km. Klasy młodsze pozostały w ”starej szkole”. Nauka odbywała się na dwie zmiany od 8:00 do 16:30.

Lata siedemdziesiąte nie przyniosły żadnych zmian w poprawie warunków nauczania. W tym czasie funkcję kierownika, później dyrektora szkoły pełniła pani Maria Nowocień.

        Stary, nie nadający się do remontu budynek był w opłakanym stanie. Remiza Strażacka nie była przygotowana dla potrzeb uczniów. Na wszystko brakowało pieniędzy, choć braki były widoczne na każdym miejscu. Ogrzewanie obydwu budynków piecami kaflowymi, toalet znajdujących się w głębi podwórka, brak kanalizacji i bieżącej wody, wreszcie brak sprzętu multimedialnego i mocy naukowych sprawiały, że sytuacja szkoły jeszcze w latach osiemdziesiątych była trudna.

Wymienione wyżej ciężkie warunki nauczania oraz wzrastająca liczba uczniów zmusiły dyrekcję szkoły oraz władze gminne do rozpoczęcia budowy nowej szkoły.

 

 

BUDOWA I OTWARCIE NOWEJ SZKOŁY

 

Szkoła Podstawowa w Taczowskiej Woli powstała dzęki uporowi i inicjatywie dyrekcji szkoły, lokalnej społeczności oraz przychylności ówczesnego Naczelnika Gminy – Jana Orczykowskiego. Budowę rozpoczęto w 1987 r. Powołano ”Społeczny Komitet Budowy Szkoły” w którego skład wchodzili: Jan Pluta, Stanisław Kosowski i Wacław Golus. Rodzice w czynie społecznym pomagali w rozładunku materiałów budowlanych, pracowali jako pomocnicy murarzy. Ponieśli 20 % wkładu finansowego. Nadzór nad budową prowadził pan Jan Wojciechowski. Wykonawcą był pan Aleksander Pudzianowski.

W tym samym czasie dyrektor szkoły, Maria Nowocień, odeszła na emeryturę. Nowy, dyrektorem z ”konkursu” została pani Gabriela Grudzień. To dzięki jej przedsiębiorczości budowa nabrała szybszego tempa. Pierwszy rok pracy nowej pani dyrektor upłynął na szukaniu sponsorów i sojuszników w pozyskiwaniu środków na wyposażenie szkoły.

1 września 1992 r. uczniowie rozpoczęli naukę w nowym budynku. Uroczystość otwarcia szkoły odbyła się 19 października 1992 r. Oficjalnego otwarcia nowej, pięknej placówki dokonała ówczesna Kurator Oświaty Krystyna Dzierżanowska. Obecnych było wielu znamienitych gości.

Po nowym budynku gości oprowadziła dyrektor szkoły Gabriela Grudzień.

 

 

W roku szkolnym 1992/93 uczniowie rozpoczęli naukę w szkole na miarę potrzeb XXI wieku.

Wnętrze szkoły spełniało oczekiwania uczniów, ich rodziców i nauczycieli. Biblioteka posiadała literaturę pedagogiczną i metodyczną, czasopisma przedmiotowe, słowniki, encyklopedie i lektury szkolne. Pracownia komputerowa wyposażona była w wysokiej klasy komputery. Szkoła dysponowała nowoczesnym sprzętem audiowizualnym.

W roku szkolnym 2000/2001 ogrodzono oraz zagospodarowano teren wokół szkoły.

Dzięki aprobacie pana wójta Sławomira Białkowskiego po dziesięciu latach funkcjonowania w wakacje 2002 r. budynek szkoły został odnowiony. Odmalowano sale i korytarze, wymieniono okna na plastikowe, wykonana została elewacja zewnętrzna budynku.

 

WSPÓŁPRACA SZKOŁY Z INSTYTUCJAMI I ORGANIZACJAMI- LATA 90. XX WIEKU- POCZĄTEK XXI WIEKU

 

Szkoła współpracowała z wieloma instytucjami i organizacjami w swoim środowisku i poza nim. Charakter ciągłej współpracy miały kontakty z rodzicami.

        Od 1993 szkoła ma zaszczyt być członkiem Ogólnopolskiego Stowarzyszenia Szkół Twórczych. Wzajemna współpraca pozwala wymieniać się własnymi wypracowanymi metodami, dzielić się doświadczeniami oraz korzystać z wypracowanych już rozwiązań.

         Przygotowując się do wprowadzenia Reformy Oświaty pani dyrektor Gabriela Grudzień podjęła w 1997 r. ”Kurs Edukatorski”, aby po jego ukończeniu profesjonalnie przygotować Radę Pedagogiczną do ”wielkiej zmiany”. W tym samym czasie szkoła brała udział w pilotażowym programie reformy pod hasłem ”Innowacje programowe”. W klasie I wprowadzono nauczanie zintegrowane wg. programu K. Korzyńskiego oraz ”Autorskiego programu nauczania w kl. I metodą Zuchowo – Lekcyjną”. Wychowawczynią tej klasy była pani Maria Woźniak.

      Szkoła współpracowała z Ośrodkiem Doskonalenia Nauczycieli w Radomiu. W roku szkolnym 1998/89 i 1999/2000 nauczyciele klas początkowych prowadzili zajęcia otwarte dla uczestników kursu ”Nauczanie Zintegrowane” zorganizowanego przez ODN w Radomiu.

         W ramach współpracy w Wydziałem Prewencji Wojewódzkiej Komendy Policji w Radomiu realizowany był cykl imprez związanych ze znajomością przepisów ruchu drogowego.

        ”Zdrową żywność” nasi uczniowie promowali na festynie zorganizowanym w ramach współpracy ze Stacja Sanitarno-Epidemiologiczną w Radomiu. Na imprezę przybyli przedstawiciele lokalnych władz. Po części artystycznej przygotowanej przez uczniów szkoły gości zaproszono na degustacje zdrowej żywności.

           W roku szkolnym 1999/2000 szkoła nawiązała kontakt z Telewizją Polską – Programem 1. Uczniowie brali udział w nagraniu materiału filmowego do programu ”Teleranek”.

 

TWÓRCZOŚĆ ARTYSTYCZNA, SPORTOWA I OSIĄGNIĘCIA DYDAKTYCZNE

- LATA 90. XX WIEKU- POCZĄTEK XXI WIEKU

Ważnym zadaniem naszej szkoły było rozbudzanie aspiracji i wzmacnianie szans edukacyjnych dziecka wiejskiego. Nauczyciele zatrudnieni w PSP w Taczowskiej Woli starali się o zwiększenie efektywności nauczania i wychowania. Stale poszukiwali nowych metod pracy, które miały sprawić, że nauka stanie się przyjemnością a nie tylko przykrym obowiązkiem. W swych działaniach byli wspierani przez dyrekcję szkoły.

Uczniowie chętnie brali udział w konkursach, zawodach i zabawach, które urozmaicały naukę, czyniąc ją atrakcyjną i ciekawą. Imprezy artystyczne w szkole spełniały rolę kształcącej rozrywki.

Do tradycji szkolnych w tym czasie należała organizacja:

• Uroczystości z Okazji Dnia Niepodległości

• Ślubowania klas I

• Bożonarodzeniowych Jasełka

• Pożegnania absolwentów

• Święta Pieczenia Ziemniaka

Rok 1994/95 był początkiem działalności ”Autorskiej Klasy Teatralnej”, która wyrosła z indywidualnych oczekiwań uczniów. Uczniowie wyróżniali się uzdolnieniami recytatorskimi, muzycznymi i plastycznymi natomiast wyniki nauczania z innych przedmiotów nie budziły zastrzeżeń. Zespół klasowy został ukształtowany na wzór zespołu teatralnego, w którym istniał podział ról i zadań, w którym rodzą się wspólne emocje, a o końcowym sukcesie decyduje solidarna praca zespołu. Opiekę nad zespołem pełniły dwie osoby: wychowawczyni pani Maria Woźniak, która prowadziła uczniów od I do III klasy, druga wychowawczyni pani Anna Durasiewicz otrzymała wychowawstwo w klasie IV.

W klasie autorskiej każde dziecko czuło się potrzebne i potrafiło wykazać się swoimi zdolnościami. ”Mogę nie być najlepszą uczennicą w klasie, ale jestem dobrym organizatorem”, ”Nie stać mnie na czwórkę z matematyki, ale potrafię pięknie recytować”. Nauczycielka uświadamiała uczniom, że w życiu można robić dobrze wiele różnych i pożytecznych rzeczy. Takie postawy pozwalały młodym rozwijać się i dojrzewać pod wpływem ujawnionych możliwości, budować i utwierdzać mocne strony swojego ”ja”.

Praca klasy oparta była na działaniu następujących zespołów: grupa teatralna, zespół dekoratorski, zespół muzyczny, zespół historyczny.

Uczniowie zdobywali wiadomości nie tylko w szkole na lekcjach, ale i poza nią. Poznawali teatr w Radomiu – wnętrza i kulisy, rekwizytornię i garderoby. Głównym zadaniem klasy teatralnej było propagowanie kultury teatralnej na terenie naszej szkoły. Czyniono to poprzez prezentowanie ciekawych spektakli na uroczystościach szkolnych i w środowisku. W dorobku artystycznym znalazły się inscenizacje następujących utworów: ”Dzikie łabędzie”, ”Wiersze dla dzieci”, ”Stefan Burczymucha”, ”Śpiewające pary” z dowolną improwizacja utworów: ”Kłamczucha”, ”Nadzieje”, ”Cała sala”, ”Zosia - Samosia”. Bajki wg. gotowego scenariusza: ”Jaś i Małgosia”, ”Kot w butach”, ”Śpiąca królewna”.

Młodzi ”artyści” wystawili sztukę ”Kopciuszek” w języku angielskim. Spektakl te wyreżyserował pan Arkadiusz Ośko, nauczyciel języka angielskiego. Nasi uczniowie brali udział w ”Przeglądzie Teatrów dziecięcych”, gdzie wystawiali sztukę pt. ”Kot w butach”. Wykonawcy zostali wyróżnieni za kulturę słowa. Zespół otrzymał wyróżnienie.

Uczniowie rozwijali swe zainteresowania uczestnicząc w zajęciach pozalekcyjnych. W latach 1997/98 działało koło polonistyczne ”Warsztaty Literackie” oraz matematyczne ”Klub Pitagorasa”. Efektem działalności kół zainteresowań było zajęcie I miejsca w Ogólnopolskim Biegu Młodych Matematyków. Konkurs zorganizowany był dla uczniów szkół zrzeszonych w Towarzystwie Szkół Twórczych. Wynikiem pacy z uczniami uzdolnionymi jest Akt przyznania stypendium przez Fundację ”Nadzieja i pomoc” uczennicy Karolinie Mortka.

O dobrej organizacji twórczej pracy szkoły świadczy udział w zawodach i konkursach. Uczniowie brali udział w Ogólnopolskim konkursie ”Generalnie bezpiecznie – ucz się od Policji”, gdzie wykazali się wybitną znajomością zagadnień związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego. Na szczególną uwagę zasłużyła staranność i zaangażowanie w wykonanie zadań konkursowych. Do konkursu przygotowywała uczniów pani Alicja Jaworska.

Na szczególną uwagę zasługuje udział w innych konkursach:

•  ”Nałogi a zdrowy tryb życia”

• wiedzy ekologicznej (zajęcie IV miejsca)

•  Ogólnopolskim Konkursie Recytatorskim

•  Międzynarodowym Konkursie Matematycznym ”Kangur”

• eliminacjach powiatowych XXIV Ogólnopolskiego Turnieju Wiedzy o Bezpieczeństwie Ruchu Drogowego

Nauczycielki starały się rozwijać zainteresowania sportem, który w rozwoju fizycznym dziecka jest niewątpliwie najważniejszy. Sukcesy naszych uczniów:

• III miejsce w Gimnazjalnych Igrzyskach Młodzieży Szkolnej w piłce ręcznej chłopców

• III miejsce w Turnieju Gier Stolikowych – warcaby

• III miejsce w drużynowych biegach przełajowych – na szczeblu gminy

• II miejsce w mini piłce ręcznej chłopców

• II miejsce w koszykówce chłopców

• II miejsce w piłce nożnej ”5 – tek”

• III miejsce w tenisie stołowym dziewcząt

• II miejsce w gimnastyce sportowej

• I miejsce w turnieju piłki nożnej młodszych chłopców

• I miejsce w turnieju piłki nożnej starszych chłopców

• I miejsce w Gminnych Igrzyskach w tenisie stołowym

W pracy dydaktycznej nie zapominano o uczniach, którzy mają trudności w nauce. Powstał klub pomocy „Promyk”. Każdy nauczyciel pracował w klubie jedną godzinę tygodniowo bezpłatnie. Następnie pomocą w nauce zajmował się Samorząd Uczniowski, którego opiekunem była pani Monika Adamczyk.

Samorząd Uczniowski wykazywał dużo inicjatywy. Organizował wiele konkursów międzyklasowych, zajmował się przygotowaniem uroczystości szkolnych, organizował zabawy, dbał o gablotę Samorządu Uczniowskiego. Prowadził wiele akcji charytatywnych. Na szczególną uwagę zasługuje akcja „Góra Grosza” na rzecz Rodzinnych Domów Dziecka i innych placówek opiekuńczo – wychowawczych.

           W roku szkolnym 1999/2000 uczniowie samodzielnie redagowali gazetkę szkolną „Małolat”. Uczniowska redakcja proponowała swoim czytelnikom wiele interesujących artykułów z różnych dziedzin życia. Gazetka była zarazem kalendarzem ciekawych wydarzeń szkolnych.

W roku szkolnym 2001/2002 powstał w szkole „Klub Europejski”, który miał za zadanie przybliżenie zagadnień związanych z wejściem Polski do Unii Europejskiej. Dzień 9 maja 2002 został ogłoszony „Dniem Unijnym”. Tego dnia uczniowie po wysłuchaniu hymnu „Unii Europejskiej” prezentowali swoim kolegom wcześniej wylosowane państwa. Prezentacja była lekcją, dzięki której uczniowie wzbogacili swoje wiadomości. Opiekunką „Klubu Europejskiego” była pani Monika Adamczyk.

 

PATRON SZKOŁY – UZASADNIENIE WYBORU

 

„Drodzy Uczniowie!

Szanujcie Szkołę! Wracajcie do niej z radością; uważajcie naukę za wielki dar, który jest waszym podstawowym prawem i – oczywiście – zarazem obowiązkiem.”

Modlitwa „Anioł Pański”, Castel Gandolfo, Włochy

             Uczniowie, rodzice i nauczyciele podjęli kroki zmierzające do nadania szkole imienia Jana Pawła II. To osobowość, która podówczas była wśród społeczności szkolnej stale obecna w modlitwie czy też dzięki licznym pielgrzymkom do ojczystego kraju.

         Wybór imienia tego Weilkiego Polaka wiązał się z nałożeniem na placówkę wielkiej odpowiedzialności, z której wszyscy zdawali sobie sprawę. Jednocześnie nauczyciele wyrażali przekonanie i starnie, że jako placówka oświatowa, sprostają zadaniom jakie stawia przed współczesnym człowiekiem wyrozumiały, ale i wymagający Ojciec Święty.

             Szkoła choćby w niewielkiej części, chciała przyłączyć się do dzieła przemian, które proponował Jan Paweł II, który dzięki ciężkiej pracy, stał się duchowym i moralnym przywódcą ludzkości. Dla młodych ludzi Ojciec Święty był niewątpliwie autorytetem, gdyż postępował wedle tego, jak naucza. Dawał młodzieży wskazówki, drogowskazy a jego homilie to swoiste lekcje życia, jakże uniwersalne i potrzebne we współczesnym świecie.

           Uczył jak kochać, jak odnaleźć swoje życiowe powołanie, mówił jak ważna jest rodzina, szacunek dla szkoły, pouczał jak istotna jest odpowiedzialność w nauce, pracy i rozrywce. Wreszcie przestrzegał przed uleganiem organizacjom zaangażowanym w przemoc, spieszył z inicjatywami, które konsekwentnie umacniały zasadę pokojowego kształtowania stosunków międzynarodowych.  Dawał światu przykład tolerancji, przejawiając troskę o godność człowieka. Tym samym z własnej woli przyjmował brzemię współodpowiedzialności za przyszłość ludzkości, za pokój na świecie.

         Naszym uczniom potrzebna była akceptacja, którą zapewniał im Jan Paweł II, dla którego młode pokolenie było najważniejsze. „Jest coś takiego w dziecku, co powinno się odnaleźć we wszystkich ludziach, jeśli mają wejść do królestwa niebieskiego. Niebo jest dla tych, którzy są tak prości jak dzieci, tak pełni zawierzenia jak one, tak pełni dobroci i czystości” napisał w jednym z listów Ojciec Święty. To ważne słowa, szczególnie dziś, gdy pewne wartości zanikły. Papież przypominał je właśnie swoim małym, ale wiernym słuchaczom, bo wiedział, że od nich zależy przyszłość.

          Jan Paweł II będzie idealnym wzorem do naśladowania, co udowodniła jego bogata biografia, w której nic nie było epizodem: ani praca robotnicza, ani skala dokonań naukowych czy pasje teatralne i literackie.

           Papież dawał także odpowiedź na pytanie współczesnej szkoły o przyszłość Polski w Europie. Już dawno ustosunkował się do Unii Europejskiej. Zaznaczył, że chociaż padł Mur Berliński, to jednak istnieją nadal inne, niewidoczne mury, które uniemożliwiają jedność, a Europa nie odzyska swej tożsamości, jeśli nie przezwycięży podziałów i nie wróci do swoich chrześcijańskich korzeni. Przypominał w jednej z homilii, że Polska nie musi do Europy wchodzić, bo w niej jest i zawsze była.

             Jeden z najwybitniejszych przywódców kościoła katolickiego zasługuje na swój pomnik w Taczowskiej Woli, a tym gestem wyrażano chęć oddania hołd temu wielkiemu człowiekowi. Szkoła planowała także nawiązanie szerszej współpracy z innymi placówkami na terenie całego kraju noszącymi imię Jana Pawła II, na czym skorzysta szkoła, gmina i cały region.